Tek isteğim içinde bulunduğum durumu anlayabilmek idrak edebilmek !
Hayatın zorluklarını tek solukta özetleyen acı sıkıntı dert keder belki de içinde tarifi mümkün olmayan mutluluğu barındıran muhteşem yazı.
Aşağıdaki satırlar bir kardeşimizin şahsımızla paylaştığı içinde bulunduğu durumu satırlara dökülen hali.
Öncelikle kendisine teşekkür ediyorum.
Allah çektiği ve yaşadığı sıkıntılarının karşılığını fazlasıyla versin.
Aynı şekilde evinde hasta olan Anne babasına bakanlar, eşine çocuğuna yakınlarına bakanlara Rabbim güç kudret sabır ve tahammül dayanma gücü versin. Emeklerinin zerresi zayi olmadan karşılığında Rabbimiz den cenneti satın alsınlar İnşallah.
Kardeşimizin ruh hâlini bir gazeteci olarak değil bir evlat olarak en iyi bilenlerdenim.
Yatağa mahkûm canımın yarısı Babam dan bilirim bu acı tecrübeyi.
Şimdide aynı durumda 95 yaşındaki annemle yaşıyorum aynı sahneleri.
Koca bir ömrün evladıyla, Annesi Babası ile evladının sınandığı muhteşem imtihanı yaşadım bugünde yaşamaya devam ediyorum.
Uykusuz yorgun argın geceleri en iyi bilenlerdenim.
Allah’ım hastası olanlara sabır ve dayanma gücü versin İmtihanımızı yüzümüzün akıyla geçmeyi nasip etsin inşaallah. Amin.
Bu dua sonrası kardeşimizin gönderdiği noktasına virgülüne dahi dokunmadan orijinal haliyle o duygu dolu yorgun argın satırlara derin derin tefekkür ederek göz atalım.
***
Alim bey ben otizmli bir çocuk babasıyım. Sizin numaranızı kayıt etmiştim. Yaşadıklarımızı bir parça paylaşmak istedim. Rahatsız ettiysem özür dilerim affedin.
Müsait bir zamanda sizi ziyaret etmek isterim. Otizmli bireylerin yaşadıkları sıkıntılar ile ilgili bir yazı bizim hayatımızı biraz kolaylaştırır.
Şuan o kadar yoğun bir duygusallık var üzerimde. Uykuya hasret gözlerimiz, Gece yarısı bölünen uykular. Evin içinde
bozuk plak gibi sürekli devam eden sesler
Normal insanlar gibi gece yatıp gün doğarken uyanmak hayalim..Hep hayalim doya doya uykum bölünmeden uyumak.
1 yaşına kadar uyumayan bebeğe söylenip bizlerin ömür boyu çektiğini kimse anlamaz
3 saat deliksiz uyumak bile yetiyor artık bize
Biz sizin gibi ha deyince çıkamayız öyle gezmeye …
Gel deyince gelemeyiz çabucak…
cenazelere gidemeyiz düğünlere gidemeyiz halı sahaya gelemeyiz.
Gelsek çocuk madem böyle ne işi var burada eleştirilerini duyarız.
Sığamayız sizin gibi her gittiğimiz yere, hoş artık gel diyen de olmuyor ya..
Bazılarınız sözleriniz ile üzüyor yaralıyor.. Allah sanada versin de anla diyesim geliyor
“Isırır mı vurur mu? “
“çocuğum etkilenir”
“evimi dağıtır”
“eşyamı kırar” diye hem evimize uğramaz hem davette etmezsiniz!
Oysa bu sadece bizim imtihanımız degil. Bizde sizin imtihanınızız.
Oysa bilmezsiniz ki hiç günah işlememiş masum cehenneme asla gitmeyecek bir çoçuk ile bir yaşadığımızı
.. O sevabı elinizle siz ittiniz…
Biz 2 saatliğine bile evden çıkacak olsak 1 gün öncesinden başlar endişe ve hazırlıklar, sizin stres atmak için çıktığınız gittiğiniz yere biz stres olup gidiyoruz, uykusunu, yiyeceğini, tuvalet saatini ayarlamamız gerekir çıkmak için.
gittiğimiz yerde illaki o tuhaf bakışlarınız çarpar gözümüze…
Sizin sürekli baba dediği için şikayet ettiğiniz bizimse bir kez baba sözünü duymayi hayal ettiğimiz olur…
Siz belki mobilyanız tablonuzla uymadı diye değiştirirsiniz saksıda çiçek de yetiştirirsiniz ne güzel ama bizim evlerimiz de kırılacak dökülecek tehlike arz edecek hiç bir şey bulunmaz
En ağırıda
Siz fedakarsiniz ya ömrünüzden alıp yavrunuza vermek istersiniz biz, biz evladımızdan önce öleceğiz diye çok korkarız kime nasıl emanet ederiz bizden sonra kim bakar
En büyük korkumuz acı ama gerçek evladımızdan önce ölmek, elden ayaktan düşmek hasta olmak çünkü biz bitersek yavrularımız biter….
Siz okul bitirsin, derece alsın, evlensin, ev ve araba alsın, torun versin diye hayal kurarsınız,
biz ağrıyan yerini gösterecek diye gözlerinin içine bakarız anlamak için…ayakkabısını giyebilsin mandalinayı soyabilsin banyosunu yapabilsin mahrem temizliğini yapabilsin
Ne
okul ne ev ne araba ne evlilik tek isteğimiz yemeğini kendi yesin ağrıyan yerini söylesin bizi anne babasını bilsin….
Kaldırımlar da bize karşı çünkü sığmaz çocugumuz oraya yola ineriz, bu kezde korna seslerine Maruz kalırız “kaldırımda yer mi yok yolda yürüyorsun” diye!
Toplu taşıma kabustur bizim için kalabalık ve tuhaf bakışlar ürpertir bizi elimiz ayağımız tutuyor ya yer verenimiz de olmaz,
Okuldan gelince tüm vücudu kontrol ederiz biri vurdu mu dövdü mü diye çünkü hep minik morluklarla döneriz okuldan, e gösteremez de kim yapti niye yaptı..
Siz imtihan dersiniz bize
Biz mükafat sayarız kendimize…
Biz eğlenemeyiz sizin gibi, eğleniyor görünsekte
Bir endişe korku vardır sürekli
bir tedirginlik bir hazırda bekleyiş
Okullarda sınıflarda apartmanda parkta otelde istenmeyiz..Nereye gidelim nerede yaşayalım.. Bizi görünce kıyıda köşede fısıldarsınız çoçukta bi gariplik var . Kaçarsınız çocugunuzu kaçırırsınız bulaşır ya.
… Yaşıtları gibi oynamasını hayal ederiz bazen çocuklar bile çok acımasız oluyor kimi yardim edip oynamak ister kimi dışlar tiksinir hissedersiniz o küçücük bedenlerindeki kocaman alaycı bakışları sadece acırsınız onları yetiştirenlere… size acıyarak bakar ama asıl acınacak çocuklarını eğitemeyenler çünkü bir gün o çocukların eline düşecekler sevgiyi merhameti bilmeyen evlat ne kadar bakacak size…?
Biz alış verişi sizin gibi yapamayız eşimizle, çocuğumuzla
Birimiz kalmalıyız yavrumuzla.. Kimse öncelik vermez bize,
size göre engelli denilince ya kör ya sağır yada gözle görünür bir sakatlık ararsınız! Başınıza gelmeyince bilmezsiniz anlamazsınız hatta birde küstahça bakıp bir çocuğu zapt edip susturamadi diye söylenirsiniz sanki toplum içinde bizim yerimiz yokmuş gibi çıkmamız yasak gibi bizim de insan olduğumuzu unutursunuz…
birde madem çocugun böyle niye tatile geldin niye markete geldin niye düğüne geldin niye otobüse bindin dersiniz ya
.Bunların karşısında Allah sizede versini hakediyorsunuz ama işte Allah bize beddua etmemeyide öğretti
Yıllardır eşimle başbaşa ne kahve içtim ne iftar yaptım . Birimiz yemek yer birimiz Zeynep in başında bekler
Yıllardır Zeynep i özel eğitime götürüyoruz ama asıl Allah bizi eğitmiş hiçbirimiz eskisi gibi değiliz..Dünya yansa umrumda olmaz. Evlat sevgisinin ne olduğunu öğretti bize otizm.
Bi çaremiz yok .Milli piyongodan büyük ikramiye çıksada bi çözüm yolu yok
Zaten bu yüzden ne parada ne makamda gözü oluyor otizmli anne babaların..
Para önemli ama otizmde herşey para ile
Zeynep in vaktinin bir şekilde dolması gerek. yoksa kontrolsuz bir makina gibi çalışır .
spor a gitmeli ..para
havuza gitmeli ..para
ata binmeli… para
bi işin çıktı bir yere emanet edicen ..para
dişi çekilecek özel hastanede ameliyathane uyutulup çekilir.. para
erkek çocuk sünnet olacak özel hastanede ameliyathane uyutularak yapılır…para
Biz ufacık bir kafeste yaşayıp hayatı saraya çevirirken
Siz dünyayı zindana çeviriyorsunuz
Zerre kıymetsiz şeyler yüzünden…
Oysa dünya ya geliş gayemizi bilseniz…
Etrafınızla ilgili olsanız
Hiç olmazsa yalandan selam verip hatırımızı sorsanız,
O zaman elbet biraz hafifler yükümüz,
güler yüzümüz,
bizimde yerimiz varmış bu toplumda deriz…
Kesinlikle çok haklı ve güzel bir yazı olmuş Allah hepimizin yar ve yardımcısı olsun
Çok güzel bir yazı olmuş. Toplumda bu konuda farkındalık olması lazım. Sizi tebrik ederim. Ateş düştüğü yeri yakıyor gerçekten. Kimsenin ne olacağı neyle karşılaşagi belli degil. Rabbim herkesin yardımcısı olsun. Böylesine bir anlamli yaziyi dile getirdiginiz icin çok teşekkür ediyorum
Aaah hocam ah öyle bir yazı olmus ki tuz bastığımız yaramiz,unutmaya çalıştığımız gunlerimiz tekrar canlandı.hadsizlikler,saygisizliklar,bencillikler geldi gözümün önüne.oglum otizm, hiperaktivite,davranış bozukluğu ve firagile sendroomu tanısı aldı tam oniki yıl önce.daha tanının birini duyan vebaliymis gibi davrandı hepimize.istemediler görüşmeyi,almadılar yavrumu aralarına…yazmayim dahasini.simdi ondort yaşında hamdolsun çok yol kat ettik ama bize yolumuzda yoldaş olmayanlara selam olsun,akıllarına kendilerine kalsin
Allah’ım cahil insanlara akıl fikir versin, bu durumda olan bütün ebeveynler tüm ebeveylerden çok daha üstün mertebe net! Umarım yazı ile toplumda duyarlilik biraz daha artar. Teşekkürler…
Yazıda çok yerde kendimi okudum sanki ….eksiğiyle fazlasıyla hayatlarımız bu işte empati istiyoruz ama nerdee…malesef yanlız bırakılan otizmli çocuklar ve aileleri böyle hayatlar yaşıyor sesimizi kimse duymuyor ve kimse arkamızda durmuyorr sahipsiz bırakılıyoruz .yazınızda bir babanın hayatına yer vermişsiniz kaleminize emeğinize sağlık
Yazıda çok yerde kendimi okudum sanki ….eksiğiyle fazlasıyla hayatlarımız bu işte empati istiyoruz ama nerdee…malesef yanlız bırakılan otizmli çocuklar ve aileleri böyle hayatlar yaşıyor sesimizi kimse duymuyor ve kimse arkamızda durmuyorr sahipsiz bırakılıyoruz
Hayata kazandırılması gereken normal çocuklardan kat kat emek isteyen yavrularımız unutmayalımki bize emanet bizler saglıklı çocuklarımıza zaman zaman tahammül edemiyoruz böyle evladı olan anne babalara anlayış gösterim birgün o duruma gelmeyecegimizin bi garabtisi varmı yok hassas olalım empati yapalım Rabbime şükredelim verdigi emanete karşı duyarlı olalım onlar cennetten beriken en özel hediye
Çok güzel bir yazı olmuş.Alim bey Sizi tebrik ederim
Yüreğinize sağlık o kadar güzel anlatmışsınız ki hislerimize tercüman olmuş
Emel Narin bende otizmli bi evlat sahibiyim halimiz ayan beyan ortadadir gercek anlamda kamu vicdani yaratmak icinde sosyal devlet anlayisinin gerekleri yapilmasi artik olmazsa olmazdir bu cocuklar var ve malesef olmaya da devam edicekler..insanlarin empati kurabilmesi icin extra egitim bilgilendirme ve sorumluluk aldirmak sarttir..en basta milli egitim bakanligi buna acil eylem plani yapmalidir..yazilacak ve soylenecek cok sey var umarim bu cocuklarin bugunleri ve yarinlari guzel olur..yaziyi paylastiginiz icin cok tesekkur ederim..
Emel Narin bende otizmli bi evlat sahibiyim halimiz ayan beyan ortadadir gercek anlamda kamu vicdani yaratmak icinde sosyal devlet anlayisinin gerekleri yapilmasi artik olmazsa olmazdir bu cocuklar var ve malesef olmaya da devam edicekler..insanlarin empati kurabilmesi icin extra egitim bilgilendirme ve sorumluluk aldirmak sarttir..en basta milli egitim bakanligi buna onculuk etmelidir.. diyeceklerim buraya malesef sigmaz yil 2022 bundan sonra umarim bizim gibi ailelerin istedigi seyler olsun bu cocuklarin gelisimi ilerleyisi mutlulugu ailelerin huzuru icin…yaziyi paylastiginiz icin cok tesekkur ederim emeginize saglik..
Yazınızı çok beğendim emeğinize sağlık çok güzel farkındalık oluşturmuşsunuz
Otizme bakışı ve farkındalığı artırmak adına muhteşem bir yazı çok teşekkür ediyorum
Artvinden sevgi ve saygılarla yazınızın devamını bekliyoruz. Otizm hepimizin kaderi duygularımızı ifade etmiş babamız
Yazilmis ve yazili medyada paylasilmis guzel bir yazi. Farkindaligin farkliligi cok guzel anlatilmis….
Bizlerin hayatını anlatan harika bir yazı.Farkındalıkları artırır inşallah.Etrafta çocuklarımızı gören insanların bakışlarıyla bizi rahatsız etmesini engeller inşallah.Yazandanda yayınlayan dansa Allah razı olsun
Otizm tanili bir oğlum var… Birebir bizi anlatan bir yazı…Çok duygulandım…Bizlerin yaşadığı durumu dile getirip, toplumun yaşadıklarımizi, duygularımızi anlayabilmesi konusunda yardımcı olduğunuz, bizleri dilediğiniz için sonsuz teşekkür ederiz hocam.
Otizm anlatilmaz yasanir, yasamayan ne oldugunu bilemez.
Sesimize oldunuz bı fedakar babayi dinlediğiniz ve bu yazıyı yayinladiginiz için teşekkür ederim desteklenmek biz özel ailer için çok onemli
Otizm farklı bi engel türü gerçekten bunu yaşamayan anlayamaz. Bizler birer melek büyütüyoruz yükümüz ağır bizleri de anlayın..
Hali pür mealimiz özetlenmiş.evet evel Allah bizim sınavımız,ya sizin SINAVINIZ!!!???
Duyarlılıgınız icin sagolun toplum böyle böyle bilinclenir insallah farkindalik kazanir cok zor özel cocuga sahip olmak
Özel bireylerin topluma kazandırılması adına birşeyler yapmak için illaki bu durum sizin de başınıza gelmesi gerekmiyor zaten hayatın her alanında zorluk çeken bu ailelere eğitim sağlık sosyal vb alanlarda birazcık destek olsa herkes inanın o evebeyn lerin yükünü hafifletmek bu kadar basit siyasi lerin bu konuları sorumluluk olarak görmesi ve devlet kurumlarının bu insalara lütuf yapar gibi davranmanasi gerek var olan haklarimizdan dahi mahrum kali yoruz. Nereden baslasak elimizde kalıyor hala eğitim sistemini bile özel çocuklar için yapamiyoruz uygulama da olanlari bir bilseniz çocukların teneffüs hakkını bile gasp eden sözde eğitim çiler var diyorum ya nereden baslasak elimizde kalıyor umarım daha fazla dikkat çeken etkinlikler yazılar haber Ler yapılır bizlerde çocuk larimizda hayatına dört duvar arasında son vermek zorunda kalmayiz bu dedim şaka değil herkes çevresinde kaç tane yetişkin otizmli birey görüyor buna bir bakarsa bu çocuklar nerede diye sorarsa gerçekleri görmeye başlicaktir.
İki otizmli evlat annesiyim
O kadar çok şey var ki
İnsanların yaşattığı yaşatmadığı ..
Eğitimcilerin,tüm kamu personelinin eğitilmesi ile başlanmalı ..
Bütün empati yoksunlarina sesleniyorum
Lütfen hayatımızı daha fazla zorlaştırmayin
Empati kurup sesimiz olduğunuz için destekleriniz için çok teşekkür ederiz toplumun kanayan yarası otizm artık anlasilmak istiyoruz çok çok sagolun
Duygularımıza tercüman olmuş yüreğine sağlık ayrıca yazıyı paylaştığınız için teşekkür ederim umarım diğer meslektaşlarınızda sizin gösterdiğiniz duyarlılığı gösterir bizim gibi özel çocuğu olan ailelerin problemleri dikkate alınır…Allah Kaleminize taş değdirmesin inşallah…
Otizmli bir oğlum var. Otizm ile ilgili tüm yazıları tarar Google dan okurum. Bir gazetenin köşesinde tarih eger Nisan değilse bunu okumak güzel bir deneyimdi. Gazetecilerin de bu konulara gazetecilik gözü ile bakmasının yararlı olacağını düsünüyorum. Çünkü biz çok büyük bir “sessizliğiz ” aslında. Teşekkürler kalemi tutan ve köşesininde ağırlayanlara.
Nefi abi ne güzel ifade etmîşsin.Duygularımıza tercüman olmuşsun.Allah razı olsun. Ayrıca Bursa hafıza ve Alım beye sonsuz teşekkürler.Rabbim razı olsun cümlemizden amin.
Emeğinize sağlık Teşekkürler
Uzaktan kolaymış gibi görünen hayatımızın ozeti
Bende bir otizmli babasıyım. Yazı gercekten çok iyi yazılmış. Sıkıntılarımızı çok iyi dile getirmiş. Allah razı olsun.
Elinize yüreğinize sağlık o kadar güzel yazmışsınız ki okurken duygulanmamak elde değil. Keşke insanlar bu konuda daha duyarlı olsa biraz olsun empatı yapabilse ve en önemlisi sözleriyle yaralamasa.. Ama maalesef toplumun çok büyük bir kesimi görmezden geliyor ve destek yerine köstek oluyorlar.
Zeynepler çogaliyor ama kimse çare bulamiyor.Allah tum engellirere ve ailelerine sabir versin onlar bizim canimiz cennet meleklerimiz
Bizlere bir ses, kısa soluklu bir teselli oldunuz. Elinize yüreğinize sağlık, eşinize ve size güç kuvvet dilerim.
Yaşayanın anlayacağı iyi kalpli insanların empati kuracağı bir yolculuk otizm kaleminize sağlık
Yüreğinize kaleminize sağlık keşke sadece bir gün bizim neler yaşayıp neler hissettiğmizi aynen yaşayasalar belki bizi anlarlar.bize bu şekilde destek olup bir farkındalık oluşturduğunuz için teşekkür ederiz.
Çok zor değil farkındalık kazanmak, destek olmak. Herkes bir engelli adayıdır, bunu bilerek yaşamalı.
Duygularımıza tercüman olmuş yüreğine sağlık ayrıca yazıyı paylaştığınız için teşekkür ederim umarım diğer meslektaşlarınızda sizin gösterdiğiniz duyarlılığı gösterir bizim gibi özel çocuğu olan ailelerin problemleri dikkate alınır
Teşekkürler emeğinize sağlık. Benim otizmli kızım şuan 23 yaşında. Küçük yaşlarda benzer zorlukları hepimiz yaşıyoruz maalesef. En yakınlarımız dahil kimseye anlatamıyorsunuz kendinizi. Aynı kaderi paylaşan aileler dışında daha uzun yıllarda geçse farkındalık denen saçmalık sadece lafta kalacak gibi görünüyor.
Konuyu gündeme getirmenizden dolayı teşekkür ederim.Bütün Otizmli bireyler ve aileleri adına…
Toplumun bilinçlenmesi bilgilendirilmesi ile mümkündür.Bu alanda herkese görev düşüyor.Eğitim,medya, hatta Diyanet İşleri bile.Bu konu sadece bu aileleri değil bütün toplumu ilgilendiriyor.
Otizmli bir genç kızın annesiyim . Yıllardır yaşadığımız durumları o kadar doğru cümlelerle anlatmışsınız ki , sesimiz olmuşsunuz . Sağolun
Konuyu gündeme getirmenizden dolayı teşekkür ederim.Bütün Otizmli bireyler ve aileleri adına…
Yüreğinezi sağlık. Otizmli ailelerin durumunu cok iyi özetlemissiniz.
Çektigimiz sıkıntıları muhteşem bir şekilde anlatmıssiniz. Allah hepimizin yardimcisi olsun
O kadar güzel anlatılmış ki gözlerim dolarak okudum otizmli bir kuzunun annesi olarak. Çok teşekkür ederiz sesimize ses olduğunuz için.
Merhaba öncelikle böyle bir yazıyı paylaşmaya vesile olan alim beyefendiye sonsuz teşekkürler. Ve bu makalede duygularımıza tercüman olan Nafi beyefendiye sevgi ve saygılarımı sunuyorum. Dilerim sesimiz olur
Merhabalar. Bugünkü yazınız için çok teşekkür ederiz. Otizm konusunda toplumsal farkındalığın artması gerekiyor. Bu gibi yazılar, etkinlikler vb buna çok katkı sağlıyor. Otizmli bir çocuk annesi olarak bizim de birebir yaşadığımız şeyler maalesef. Yaşadığımız zorluklar çevrenin biraz olsun desteği olsa azalacaktır.
Ne güzel dile getirmis bizim iç dünyamızı iyi ki paylastiniz Alim bey,
Insan bizim yanımızda olan birini gördüğünde mutlu oluyor.
Çünkü inan ki çok zor bizi anlayabilen insanları bulmak.
Yazan arkadaşımiz ve ailesinin hatta hepimizin Rabbim yardımcısı olsun iyi ki varsınız Alim bey.. Sesimize ses olmuşsunuz varolun.
Yazınızda otizmli bir babaya yer verdiğiniz ve sesini duyurduğunuz için teşekkür ederiz. Artvinden sevgi ve saygılar
Çok güzel bir yazı olmuş. Toplumda bu konuda farkındalık olması lazım. Sizi tebrik ederim. Ateş düştüğü yeri yakıyor gerçekten. Ama kimse bu yazılanları düşünmeden ben iyi insanım demesin.
Yazınızda otizmli bir çocuğa sahip babanın yazısını paylaşarak aslında hepimize yer vermişsiniz.Bunun için çok teşekkür ederiz Alim Bey.Otizmliler toplum için kabul edilmeyen hayalet nesil maalesef.Umarız otizmlilerin toplum için farkedilmelerini ve kabul edilmelerini sağlayacak daha çok paylaşımlar, çalışmalar yapılır.Saygılarımla.