Tek isteğim içinde bulunduğum durumu anlayabilmek idrak edebilmek !
Hayatın zorluklarını tek solukta özetleyen acı sıkıntı dert keder belki de içinde tarifi mümkün olmayan mutluluğu barındıran muhteşem yazı.
Aşağıdaki satırlar bir kardeşimizin şahsımızla paylaştığı içinde bulunduğu durumu satırlara dökülen hali.
Öncelikle kendisine teşekkür ediyorum.
Allah çektiği ve yaşadığı sıkıntılarının karşılığını fazlasıyla versin.
Aynı şekilde evinde hasta olan Anne babasına bakanlar, eşine çocuğuna yakınlarına bakanlara Rabbim güç kudret sabır ve tahammül dayanma gücü versin. Emeklerinin zerresi zayi olmadan karşılığında Rabbimiz den cenneti satın alsınlar İnşallah.
Kardeşimizin ruh hâlini bir gazeteci olarak değil bir evlat olarak en iyi bilenlerdenim.
Yatağa mahkûm canımın yarısı Babam dan bilirim bu acı tecrübeyi.
Şimdide aynı durumda 95 yaşındaki annemle yaşıyorum aynı sahneleri.
Koca bir ömrün evladıyla, Annesi Babası ile evladının sınandığı muhteşem imtihanı yaşadım bugünde yaşamaya devam ediyorum.
Uykusuz yorgun argın geceleri en iyi bilenlerdenim.
Allah’ım hastası olanlara sabır ve dayanma gücü versin İmtihanımızı yüzümüzün akıyla geçmeyi nasip etsin inşaallah. Amin.
Bu dua sonrası kardeşimizin gönderdiği noktasına virgülüne dahi dokunmadan orijinal haliyle o duygu dolu yorgun argın satırlara derin derin tefekkür ederek göz atalım.
***
Alim bey ben otizmli bir çocuk babasıyım. Sizin numaranızı kayıt etmiştim. Yaşadıklarımızı bir parça paylaşmak istedim. Rahatsız ettiysem özür dilerim affedin.
Müsait bir zamanda sizi ziyaret etmek isterim. Otizmli bireylerin yaşadıkları sıkıntılar ile ilgili bir yazı bizim hayatımızı biraz kolaylaştırır.
Şuan o kadar yoğun bir duygusallık var üzerimde. Uykuya hasret gözlerimiz, Gece yarısı bölünen uykular. Evin içinde
bozuk plak gibi sürekli devam eden sesler
Normal insanlar gibi gece yatıp gün doğarken uyanmak hayalim..Hep hayalim doya doya uykum bölünmeden uyumak.
1 yaşına kadar uyumayan bebeğe söylenip bizlerin ömür boyu çektiğini kimse anlamaz
3 saat deliksiz uyumak bile yetiyor artık bize
Biz sizin gibi ha deyince çıkamayız öyle gezmeye …
Gel deyince gelemeyiz çabucak…
cenazelere gidemeyiz düğünlere gidemeyiz halı sahaya gelemeyiz.
Gelsek çocuk madem böyle ne işi var burada eleştirilerini duyarız.
Sığamayız sizin gibi her gittiğimiz yere, hoş artık gel diyen de olmuyor ya..
Bazılarınız sözleriniz ile üzüyor yaralıyor.. Allah sanada versin de anla diyesim geliyor
“Isırır mı vurur mu? “
“çocuğum etkilenir”
“evimi dağıtır”
“eşyamı kırar” diye hem evimize uğramaz hem davette etmezsiniz!
Oysa bu sadece bizim imtihanımız degil. Bizde sizin imtihanınızız.
Oysa bilmezsiniz ki hiç günah işlememiş masum cehenneme asla gitmeyecek bir çoçuk ile bir yaşadığımızı
.. O sevabı elinizle siz ittiniz…
Biz 2 saatliğine bile evden çıkacak olsak 1 gün öncesinden başlar endişe ve hazırlıklar, sizin stres atmak için çıktığınız gittiğiniz yere biz stres olup gidiyoruz, uykusunu, yiyeceğini, tuvalet saatini ayarlamamız gerekir çıkmak için.
gittiğimiz yerde illaki o tuhaf bakışlarınız çarpar gözümüze…
Sizin sürekli baba dediği için şikayet ettiğiniz bizimse bir kez baba sözünü duymayi hayal ettiğimiz olur…
Siz belki mobilyanız tablonuzla uymadı diye değiştirirsiniz saksıda çiçek de yetiştirirsiniz ne güzel ama bizim evlerimiz de kırılacak dökülecek tehlike arz edecek hiç bir şey bulunmaz
En ağırıda
Siz fedakarsiniz ya ömrünüzden alıp yavrunuza vermek istersiniz biz, biz evladımızdan önce öleceğiz diye çok korkarız kime nasıl emanet ederiz bizden sonra kim bakar
En büyük korkumuz acı ama gerçek evladımızdan önce ölmek, elden ayaktan düşmek hasta olmak çünkü biz bitersek yavrularımız biter….
Siz okul bitirsin, derece alsın, evlensin, ev ve araba alsın, torun versin diye hayal kurarsınız,
biz ağrıyan yerini gösterecek diye gözlerinin içine bakarız anlamak için…ayakkabısını giyebilsin mandalinayı soyabilsin banyosunu yapabilsin mahrem temizliğini yapabilsin
Ne
okul ne ev ne araba ne evlilik tek isteğimiz yemeğini kendi yesin ağrıyan yerini söylesin bizi anne babasını bilsin….
Kaldırımlar da bize karşı çünkü sığmaz çocugumuz oraya yola ineriz, bu kezde korna seslerine Maruz kalırız “kaldırımda yer mi yok yolda yürüyorsun” diye!
Toplu taşıma kabustur bizim için kalabalık ve tuhaf bakışlar ürpertir bizi elimiz ayağımız tutuyor ya yer verenimiz de olmaz,
Okuldan gelince tüm vücudu kontrol ederiz biri vurdu mu dövdü mü diye çünkü hep minik morluklarla döneriz okuldan, e gösteremez de kim yapti niye yaptı..
Siz imtihan dersiniz bize
Biz mükafat sayarız kendimize…
Biz eğlenemeyiz sizin gibi, eğleniyor görünsekte
Bir endişe korku vardır sürekli
bir tedirginlik bir hazırda bekleyiş
Okullarda sınıflarda apartmanda parkta otelde istenmeyiz..Nereye gidelim nerede yaşayalım.. Bizi görünce kıyıda köşede fısıldarsınız çoçukta bi gariplik var . Kaçarsınız çocugunuzu kaçırırsınız bulaşır ya.
… Yaşıtları gibi oynamasını hayal ederiz bazen çocuklar bile çok acımasız oluyor kimi yardim edip oynamak ister kimi dışlar tiksinir hissedersiniz o küçücük bedenlerindeki kocaman alaycı bakışları sadece acırsınız onları yetiştirenlere… size acıyarak bakar ama asıl acınacak çocuklarını eğitemeyenler çünkü bir gün o çocukların eline düşecekler sevgiyi merhameti bilmeyen evlat ne kadar bakacak size…?
Biz alış verişi sizin gibi yapamayız eşimizle, çocuğumuzla
Birimiz kalmalıyız yavrumuzla.. Kimse öncelik vermez bize,
size göre engelli denilince ya kör ya sağır yada gözle görünür bir sakatlık ararsınız! Başınıza gelmeyince bilmezsiniz anlamazsınız hatta birde küstahça bakıp bir çocuğu zapt edip susturamadi diye söylenirsiniz sanki toplum içinde bizim yerimiz yokmuş gibi çıkmamız yasak gibi bizim de insan olduğumuzu unutursunuz…
birde madem çocugun böyle niye tatile geldin niye markete geldin niye düğüne geldin niye otobüse bindin dersiniz ya
.Bunların karşısında Allah sizede versini hakediyorsunuz ama işte Allah bize beddua etmemeyide öğretti
Yıllardır eşimle başbaşa ne kahve içtim ne iftar yaptım . Birimiz yemek yer birimiz Zeynep in başında bekler
Yıllardır Zeynep i özel eğitime götürüyoruz ama asıl Allah bizi eğitmiş hiçbirimiz eskisi gibi değiliz..Dünya yansa umrumda olmaz. Evlat sevgisinin ne olduğunu öğretti bize otizm.
Bi çaremiz yok .Milli piyongodan büyük ikramiye çıksada bi çözüm yolu yok
Zaten bu yüzden ne parada ne makamda gözü oluyor otizmli anne babaların..
Para önemli ama otizmde herşey para ile
Zeynep in vaktinin bir şekilde dolması gerek. yoksa kontrolsuz bir makina gibi çalışır .
spor a gitmeli ..para
havuza gitmeli ..para
ata binmeli… para
bi işin çıktı bir yere emanet edicen ..para
dişi çekilecek özel hastanede ameliyathane uyutulup çekilir.. para
erkek çocuk sünnet olacak özel hastanede ameliyathane uyutularak yapılır…para
Biz ufacık bir kafeste yaşayıp hayatı saraya çevirirken
Siz dünyayı zindana çeviriyorsunuz
Zerre kıymetsiz şeyler yüzünden…
Oysa dünya ya geliş gayemizi bilseniz…
Etrafınızla ilgili olsanız
Hiç olmazsa yalandan selam verip hatırımızı sorsanız,
O zaman elbet biraz hafifler yükümüz,
güler yüzümüz,
bizimde yerimiz varmış bu toplumda deriz…
Noktasına virgülüne hiç abartısız yazılmış. Boş işler için uğraşanlar okusada bir nebze kendilerine gelse ve hayatımızı zorlaştirmakdan vaz gecseler . Yazanın eline yüreğine sağlık
Duygularımıza tercüman oldunuz.Okurken göz yaşlarımı tutamadım yüreğinize sağlık 👏
Ne güzel anlatmışsiniz hocam ,bizi bu kadar iyi başka kimse anlatamazdı…Biz ailleler psikolojik olarak çok yorulduk …bizi çocuklar dan daha çok yoran parasızlık ….bu çocukların adımı para ,aileler çocuklarına bir ders fazla alabilmek için kendi hayatlarindan vazgeciyolar .
Yüreğinize sağlık nefi bey duygularımız yaşadıklarımızı nasıl da güzel anlatmissiniz
Ellerinize,yüreğinize sağlık Nefi hocam 💜Iyiki varsınız hislerimize tercüman oluyorsunuz 🙏Sizden çok şey öğrendik ve öğrenmeye devam ediyoruz.
Dugylarimizn tercümanı oldunuz .
Özel Gereksinimli Çocukların ve ailelerin ne tür zorluklar içinde olduklarını bir kez daha anladım. Bu zorlukları aşabilmek için toplum ve devlete çok ihtiyaçları var. Nafile her ikisi de bu duruma yabancı. Sevmek tanımakla başlar diyordu yazar Oktay Akbal. Toplum ve devlet özel gereksinimli çocukları ve ailelerini gereği kadar bilmiyor maalesef. Devlet tam ilgi, toplum tam hoşgörü verirse büyük aşamalar aşılır hemence. Alim Şahin ve Zeynep ile ailesine teşekkürler. Var olsunlar.
Allah cümle otizmli çocukların ve ailelerinin yardımcısı olsun mücadelemiz öyle ağır ki biz bizi anlayabiliriz ancak
Yüreğinize sağlık hocam bütün özel evladı olan ailelerin duygularına tercüman oldunuz Rabbım imtihanımızı kolay eylesin
Nefi bey her halimizi anlatmış benim yazmam çok uzun olur çünkü bende dört engelli evlat var en büğügüm 45 en küçüm 37 yaşında yüzde yüz nefi bey bizim dramımızı ozetlemiş,kendsini ayakda alkışlıyorum takdire şayan bir baaba,ayrıca bizi dikkate alan sesimizin sesi olan Alim beyede çook ama çok tasekkür ederim ve her zaman yanımızda olmasınıda diliyorum selamlarımla…
Çok güzel bir yazı olmuş
Ne güzel anlatmışsınız yüreğinize sağlık😇
Bir anne olarak benim için otizm demek nefes aldıkça ciğerlerime dikenli teller batması demektir…..evet anne babalar için çok zor ama otizmi yaşayan çocuğun kendisi için daha da zor içinde yanan yangınları ifade edememesi… insanların onu hor görmesi…bu durum herkesin başına gelebilecek bir durum….kimseden bir beklentimiz yok sadece biraz anlayış istiyoruz…
Duyğularımıza tercüman oldunuz. Teşekkür ederim
👏👏 Emeğinize,yüreğinize sağlık Nefi hocam.
Allah razı olsun çok güzel konulara parmak bastınız
Elinize, emeğinize, yüreğinize sağlık…
İçim yana yana okudum. Nasılda güzel özetlenmiş 😔
👏👏
Yüreğinize sağlık her satırında bizim yaşadıklarımız var. Kaygılarımız var. Biz Otizim le yaşamayı ögrendik kabullendik. Ama hayatımızı yaşamımızı kolaylaştıran hiç kimse yok yanımızda etrafımızda. Maalesef insanlar çok duyarsız ve bencil. Rabbim bize kolaylıklar versin inşallah
Yüreğinize sağlık her satırında bizim yaşadıklarımız var. Kaygılarımız var. Biz Otizim le yaşamayı ögrendik kabullendik. Ama hayatımızı yaşamımızı kolaylaştıran hiç kimse yok yanımızda etrafımızda. Maalesef insanlar çok duyarsız ve bencil. Rabbim bize kolaylıklar versin inşallah
Ne kadar güzel anlatmışsınız ağzınıza sağlık evet kısacası otizmin özeti kısacası hepimizin yaşadığı içinde bulunduğu durum bu zorlu savaşımızda nasıl çocuğumuzu biraz da olsa iyi ederiz çabasındayken ayağımıza takılan taşlar mı dersiniz sırf otizmli çocuğa sahip olduğunuz için sizinle ilgilenmeyen bir nebze olsun derdine çare olmayan insan kalabalığı mı dersiniz yoksa otizmli çocuğun aklı yok deyip çocuğunuzla ilgilenmeyen kenarda köşe süsü yapan eğitimciler mi dersiniz hepsini ama hepsini eksiksiz yaşıyoruz evet ve artık tek istediğimiz bizi insanların anlaması çocuklarımızı topluma daha çok dahil edebilmek ve onlara daha çok devlet desteği sunabilmek farkındalığı artırarak onlara olan sevgiyi merhameti eksik etmeyip onların zaten kendi zorlu hayal dünyasını daha da zorlaştırmayan Bir hayat istiyoruz otizmi dile getirip yazınızda yer verdiğiniz için Alim bey size çok teşekkür ederiz
Kaliminize yüreğinize sağlık, umuyorum ki birileri sesimizi duyar
Ellerinize sağlık,Otizmin özeti…
Butun yasadiklarimizi bir kalemde dile getirmissiniz emeginize saglik . Her nedense bizim ve cocuklarimizin sorunlari icin ne kadar yirtindiksa herkes kor ve sagir gibi davraniyor. Onlarin yapacagi kucuk yanlislar bomba etkisi yatirken cozum icin malesef ses yok.
Hic kimse evladinin otizmli olmasini istemez . Bu bizim istemimiz disinda gerceklesmis bir durum . Eger bir gram inan varsa bu ulkede toplum bizi ve cicuklarimizi dislayamaz. Ayrica butun devlet buyuklerinin bir olup bixim hayatimizi kolaylastiracak cozumler uretmelidirler.bizlerin otomatikman emekli olmamimizi saglamalilar. Ben yillarca ogluma bakmak icin isimden ayrildim. Ben para kazanamadim . Luks lerim olmadi . Ekonomik hayatim coktu. Bizlerin Emekli olmaya hakkimiz yokmu? Zaten bu yastam sonra calisacak halimde kalmadi, bize kim bakicak bizlerin sonu ne olacak ? Biz yasamiyoruz, zaten sadece yavrularimizi topluma katanilmek icin milletin 1dakikada basardigi seyler icin biz aylarca ugrasiyoruz .sanirim bir an once evladimla olmek bizim icin tek cozum
Bence tüm özel evladı olan annelerinin yüreklerinde hissettiklerini dile getirmişsiniz bizi bu dünya nezaman anlar bilmiyirum ama bir gün gelicek birken iki ikiyken 4,4 ken 8 olucaz Yolumuz meşakkatli olsada evlatlarımız in bir gülüşü bizi tekrar tekrar ayakta tutuyor varolun emeğiniz yüreğiniz için çok tesekkurler
Bence tüm özel evladı olan annelerinin yüreklerinde hissettiklerini dile getirmişsiniz bizi bu dünya nezaman anlar bilmiyirum ama bir gün gelicek birken iki ikiyken 4,4 ken 8 olucaz Yolumuz meşakkatli olsada evlatlarımız in bir gülüşü bizi tekrar tekrar ayakta tutuyor varolun emeğiniz yüreğiniz için çok tesekkurler
Duygularımıza tercüman olan bir makale olmuş emeğinize sağlık🌸
Öyle güzel anlatmış ki bizlerin çekti sıkıntıyı yaşadığı ve belki yazacağımız sıkıntıyı.Belki daha kötüsü gelicek belki bir tık daha iyisi bilmiyoruz.Cunku biz aileleri ve bizim çocuklarımız sadece 365 günde sadece 1gun hatırlanıyor ve sadece Ogün önem ve değer görüyor.Heryerde bu çocuklar dışlanır ve ezilirken sizin gibi bir yazarın bizim duygularımıza tercüme olması ve sesimize en azından bir kişinin sesine ses olması biz ozelgereksinimli çocukların ailelerini mutlu etti.Yüreğinize ve emeğinize sağlık.Sizin gibi bizi önemseyen kişiler öğretmenler,yazarlar, kişiler çoğalsın inşallah.
Türkiyede otizmli cocuklarin geleceği çalınmış durumda. Sahi otizm eylem planı vardi noldu? Kızı Otizmli olan bir babaya kulak verdiğiniz için teşekkür ederiz Alim bey..
👏👏
👏👏👏👏👏🙏🙏🙏🙏
Harika bir yazı. Otizmin özeti diyebilirim.
Emegi gecen herkese cok teşekkür ediyorum gercekten cok güzel olmus fakat en onemli olan şu neden devlet 12 saat egitim verdiriyor ozel egitimler neden hafta da 5 gün aynı okul gibi karşılanmıyor
TÜM ENGELLİ BIREYLERIN VE AİLELERİNİN ÇEKİNMEDEN TOPLUM İÇİNDE “BIZ DE VARIZ” DEMELERİ GEREKMİYOR, ZİRA HEPİMİZDEN DAHA FAZLA HAYATİ YAŞIYORLAR; BIR FARKLA KOLAY TARAFINI DEGIL!!
ÖYLE ARTTI KI OTIZM, DOWN VB. NORMAL ZEKAYA SAHİP BIREYLERLE BASABAS NEREDEYSE..
TEK IHTIYACIMIZ BU HAYATTA HEPIMIZIN İSTEDİĞİ GIBI “SEVGİ VE SAYGI” HOŞGÖRÜ HEPİMİZ İÇİN YASAMI BIR NEBZE KOLAYLAŞTIRAN.
TUM ANNE VE BABALARIN SABRINDAN ÖPERİM.
Alim şahin bey emeğinize sağlık
Duygularımıza tercüman olan bir yazı olmuş yüreğinize sağlık. Her satırında kendi yaşadıklarımı okudum. Özel gereksinimli bireyler sadece belirli günlerde değil her an ve her yerde anlayış bekliyor.
Ve sizler gibi sesimizi duyan bizi anlayan birilerini görmek biz özel evlat ailelerini mutlu ediyor
Dünya üzerinde kaç otizmli çocuk varsa o kadar otizm çeşidi var. Hiçbiri birbirine benzemiyor. Keşke bir çaresi olsa ahh keşke… olsa çok pahali olur dediğinizi duyar gibiyim. Taaa en başından beri dökülen paraları bir bilseniz.
Etrafa cocuk için aylık giderimiz şu kadar diyince millet şok oluyor. Şok olunacak kadar var seans ücretlerini duyunca daha bi şaşırıp hak veriyorlar elbette.
İşin özü bizim bizden başka dostumuz ve anlayanimiz yok ne yazık ki. Destek olan da yok . Ailelerin eli kolu bağlı herkes elinden geldiğini yapmaya çalışıyor fakat psikolojik olarak da çok yorulduk