İnsanlık sanatı

Kime sorsan herkes  bir birinden şikayetçi.

Düzgün insan doğru insan arayışı içindeler.

Toplum insanlığın kötüye gittiğini kabul eder de hiç kimse kendisinin kötüye gittiğini kabul etmez.

Herkes iyi insan arıyor.

O zaman kötü kim?

Bu kadar kötülük iki yüzlülük kimin eseri?

İnsani değerlerimizi kaybediyoruz ve alışılmış bir sistem gibi kabulleniyoruz olan her kötülüğü.

İnsanları kullanmak onlardan çıkar sağlamak o kadar normal geliyor ki, aslında kendimize yapıldığı zaman baş kaldırıp karşı çıkıyoruz.

Kötülüğün sesi o kadar yüksek ki iyilerin sesi duyulmuyor bile.

Günümüzde her insanın bir son kullanma tarihi var.

Çünkü; karşımızdakine insan olarak değil, imkân olarak bakıyoruz.

O kişinin sizden menfaati bittiğinde son kullanma tarihinizde geçmiş oluyor.

“İyi insan secdeden başını kaldırmayan değil, sahte insanların arkadan vurmasına dayanmaktır.

Herkesin en iyi yanlarını bulmaktır.

Karşılık beklemeden hiç düşünmeden kendiliğinden vermektir.

Bir fikir ayrıcalığına rağmen karşındakine saygı duymaktır.

Başka birinin canı yanarken senin de canının yanmasıdır.”

İyi ahlak, cömertlik, doğruluk, sabır ve dengeden söz eden yok.

Ruh sağlığı, ahlaki davranış, olumlu düşünme, iyi insan ilişkileri ve yardımlaşmanın manevi gücü hızla unutuluyor.

Olgunluğa ermiş kişi ego baskısı ve dürtüsü ile hareket etmez.

Tüm insanlara duyulan şevkât-feragat ahlaklı olma yetkinliklerinde gelişen doğal bir “Başkalarıyla bütünleşme“ biçimidir.

Sabır ise insani vasıflarının en başında gelen temel kurallarından biridir.

Sabretmek demek yaşamın boyunca sayısız mücadele dönemlerini telaşsız ve korkusuzca aşmak, yoldan çıkarıcı etkenle direnebilmek, nefsi kontrol altında tutmak ve tüm bunlar gerçekleşirken şikayet etmeden ama boyunda eğmeden mücadele etmektir .

İnsanlık tarihi taş devrinden bugünkü medeniyet düzeyine bin bir zahmet içinde yükselmiştir.

Her kademeye hayır ile şer, hak ile haksızlık, doğru ile yanlış, iyi ile kötü arasındaki seçiminden sonra geçmiştir.

Yarınlar içinde önce “Sevgi”, “Yaratılan-ı severim yaratandan ötürü” diyerek menfaatsiz hoş görülü olmayı ortaya koya bilirsek daha güzel bir insanlığın yolunu açabiliriz umudundayım.

İnsani vasıflarımız olduğu kadar mutlu olma hakkımız vardır.

İnsani vasıfları taşımamak bir hata değil kendi tercihlerimizdir.

Yoruldum insan olmaktan!

İnsan yorulur bazen insan olmaktan!

Bir gün insanlığında moda olması ümidiyle…